Władysław Sitkowski urodził się w 1928 roku, mieszka w Zwierzyńcu na Zamojszczyźnie.

Jako poeta zadebiutował w 1970 roku w lubelskiej „Kamenie”. Tematyka jego utworów jest bardzo różnorodna, pisze on bowiem o urokach Ziemi Zamojskiej, pięknie pól i przyrody w różnych porach roku, o pracy na roli i zwyczajach ludowych. W swoim bogatym dorobku pisarskim często powraca do bohaterskiej przeszłości i martyrologii Zamojszczyzny. W jego lirykach znaleźć można również wiele refleksji i zadumy nad ludzkim losem. Władysław Sitkowski tworzy także utwory innego typu – teksty satyryczne i fraszki. Są to dowcipne wiersze, których tematem są przywary ludzkie i cechy otaczającej go rzeczywistości.

Utwory satyryczne poety były wielokrotnie publikowane w wydawnictwach zbiorowych i tomikach autorskich. Ukazywały się także na łamach prasy, m.in. w „Zielonym Sztandarze”, „Chłopskiej Drodze”, „Naszej Wsi”, „Gospodyni”, „Rolniku Polskim”, „Sztandarze Ludu”, „Kurierze Lubelskim”, „Tygodniku Zamojskim”, „Przyjaciółce”, „Biuletynie Informacyjnym STL” i w „Zamojskim Kwartalniku Kulturalnym”. Poeta prezentował swoje wiersze w audycjach radiowych (Warszawa, Lublin), w TVP oraz w prasie Polonii Kanadyjskiej. Ukazały się również w siedemnastu antologiach współczesnej poezji ludowej, m.in.: „Wieś tworząca” t. V, VI, VII, VIII (1974-1994 Lublin), „Nasz chleb powszedni” (Lublin 1983), „Okruchy chleba” (Wrocław 1992), „Polska nam Papieża dała” (Kraków 1997).  Władysław Sitkowski opublikował kilka tomików indywidualnych, a wśród nich „Szumią bory roztoczańskie” (Lublin 1978), „Portret pól” (Lublin 1991), „Śródleśne znaki” (Zamość 1992), „W dziejowych żarnach” (Lublin 1994) oraz „Słoneczne niespodzianki” (Zamość 1996).

Drugą pasją artysty jest rzeźba w drewnie i kamieniu. Tworzy głównie przedstawienia Chrystusa Frasobliwego oraz portrety ludzi.

Władysław Sitkowski jest aktywnym działaczem społecznym. Od 1971 roku należy do Stowarzyszenia Twórców Ludowych, w którym pełnił różne funkcje: w 1975 roku był współzałożycielem i prezesem Oddziału Zamojskiego STL, a w latach 1991-1993 prezesem Zarządu Głównego STL. Dał się również poznać jako inicjator i współorganizator wielu imprez regionalnych, np. konkursów na palmę i pisanki ludowe oraz wielkanocnych kiermaszy sztuki ludowej w Zamościu. Był członkiem Rady Redakcyjnej Kwartalnika „Twórczość Ludowa” i Redakcji Biblioteki STL „Dziedzictwo”. Pisał także artykuły popularyzujące sztukę ludową i sylwetki zamojskich twórców.

Barbara Zagórna-Tężycka